Θεσσαλονίκη
Τηλ: 2310272387
2310272589
Κιν: 6944263668
Χολολιθίαση - Χοληδοχολιθίαση
Οι χολόλιθοι είναι λίθοι που δημιουργούνται εντός της χοληδόχου κύστης όταν μερικά συστατικά της χολής κρυσταλλώνονται δημιουργώντας αρχικά κρυστάλλους και στη συνέχεια λίθους.
Οι χολόλιθοι είναι 3 ειδών.
1. Οι αμιγώς χοληστερινικοί χολόλιθοι έχουν λευκωπή όψη, ποικίλο σχήμα και αποτελούνται κυρίως από κρυστάλλους χοληστερίνης.
2. Οι χολερυθρινικοί χολόλιθοι είναι χρώματος σκούρου καφέ/μαύρο και περιέχουν μεγάλη ποσότητα χολερυθρίνης και αλάτων ασβεστίου. Σχετίζονται με αυξημένη αιμόλυση.
3. Οι μικτοί χολόλιθοι αποτελούνται από κρυστάλλους χοληστερίνης με πρόσμιξη και άλλων χρωστικών και είναι αυτοί που απαντώνται πιο συχνά.
Στους προδιαθεσικούς παράγοντες περιλαμβάνονται:
1. Το γυναικείο φύλο
2. Η παχυσαρκία
3. Η ηλικία
4. Το οικογενειακό ιστορικό
5. Η ταχεία απώλεια βάρους
6. Τα αντισυλληπτικά
7. Το ανοιχτόχρωμο δέρμα
8. Τα αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων κατά την κύηση
9. Η παρατεταμένη νηστεία και
10. Φυλετικοί παράγοντες.
Τα συμπτώματα από τους χολολίθους ποικίλουν. Οι περισσότεροι ασθενείς με χολολιθίαση είναι ασυμπτωματικοί. Τα συμπτώματα προκαλούνται όταν οι λίθοι προκαλούν απόφραξη στη ροή της χολής σε οποιοδήποτε επίπεδο.
.jpg)
Εάν προκληθεί απόφραξη στον κυστικό πόρο τότε δημιουργείται κολικός της χοληδόχου κύστης και χολοκυστίτιδα.
Εάν οι λίθοι εξέλθουν της χοληδόχου κύστης και περάσουν (χοληδοχολιθίαση ή λιθίαση του χοληδόχου πόρου) και αποφράξουν τον χοληδόχο πόρο, τότε προκαλείται κολικός των χοληφόρων, ίκτερος και χολαγγειίτιδα. Ένα ποσοστό 10% των ασθενών με χολολιθίαση έχει ταυτόχρονα και χοληδοχολιθίαση.
Εάν οι λίθοι αποφράξουν τον παγκρεατικό πόρο, ο οποίος εκβάλλει στο ίδιο σημείο με τον χοληδόχο πόρο στο έντερο, μπορεί να προκληθεί οξεία παγκρεατίτιδα. Η χοληδοχολιθίαση εξάλλου είναι μια από τις βασικές αιτίες της οξείας παγκρεατίτιδας.
Η διάγνωση γίνεται με τη λήψη ιστορικού, την κλινική εξέταση, ιδίως επί πόνου, και με απεικονιστικές μεθόδους (υπερηχογράφημα, αξονική/μαγνητική τομογραφία). Οι βιοχημικές εξετάσεις είναι επίσης απαραίτητες κατά τη διάρκεια της διερεύνησης και μπορεί να βοηθήσουν στην εντόπιση του επιπέδου της απόφραξης.
Το υπερηχογράφημα είναι μια εύκολη, ανώδυνη και πολύ αξιόπιστη μέθοδος διάγνωσης της χολολιθίασης (λιθίαση της χοληδόχου κύστης). Στη λιθίαση του χοληδόχου πόρου (χοληδοχολιθίαση) το υπερηχογράφημα έχει περιορισμένη αξία, μπορεί όμως να διαπιστώσει έμμεσα σημεία απόφραξης του πόρου, κάτι που θα δώσει το έναυσμα για περαιτέρω έλεγχο με πιο ειδικές εξετάσεις.
Η αξονική τομογραφία μπορεί να διαγνώσει την χολολιθίαση, έχει καλύτερη ευαισθησία για τη διάγνωση της χοληδοχολιθίασης και είναι πολύ χρήσιμη σε περίπτωση οξείας παγκρεατίτιδας.
Η μαγνητική και ιδίως η μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRCP) απεικονίζουν με τον καλύτερο τρόπο τόσο τη χοληδόχο κύστη όσο και τον χοληδόχο πόρο. Παράλληλα απεικονίζεται και ο παγκρεατικός πόρος με μεγάλη ευκρίνεια. Η MRCP είναι η εξέταση εκλογής σε περίπτωση υποψίας λιθίασης του χοληδόχου πόρου (χοληδοχολιθίαση).
Η συμπτωματική χολολιθίαση πρέπει πάντοτε να αντιμετωπίζεται.
Η τυπική θεραπεία είναι η χολοκυστεκτομή, δηλαδή αφαίρεση της χοληδόχου κύστης μαζί με τους λίθους. Η επέμβαση είναι πολύ συνηθισμένη και μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά (λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή).
Η χοληδοχολιθίαση πρέπει σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίζεται, ακόμα κι αν δεν έχει δώσει προηγουμένως συμπτώματα. Στην περίπτωση που η χοληδόχος κύστη έχει αφαιρεθεί στο παρελθόν, ή δεν έχει λίθους τότε η αντιμετώπιση γίνεται μόνο με ERCP (Ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία) και καθαρισμό του χοληδόχου πόρου. Η ERCP είναι μια εξειδικευμένη ενδοσκοπική επέμβαση με την οποία μπορούμε να δίνουμε λύσεις σε πληθώρα προβλημάτων του χοληδόχου πόρου και του παγκρέατος. Η επέμβαση γίνεται από το στόμα και βέβαια χωρίς εξωτερικές τομές.
_CRUK_.png)
Εάν συνυπάρχουν λίθοι στην χοληδόχο κύστη και στον χοληδόχο πόρο, τότε γίνεται ενδοσκοπική αφαίρεση των λίθων του χοληδόχου πόρου με ERCP (Ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία) και λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Οι δύο αυτές επεμβάσεις μπορεί να γίνουν κατά την ίδια νάρκωση προσφέροντας ταχύτατη λύση.
Η οξεία παγκρεατίτιδα αντιμετωπίζεται αρχικά συντηρητικά, ενώ σε δεύτερο χρόνο, εφόσον διαπιστωθεί η παρουσία λίθων εντός της κύστης ή του πόρου, ακολουθείται η αντίστοιχη θεραπεία όπως περιγράφηκε παραπάνω.